*يكی را دوست دارم

ولی افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميكنم شايد
بخواند از نگاه من
كه او را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند*

*به برگ گل نوشتم من
تو را دوست می دارم
ولی افسوس او گل را
به زلف كودكی آويخت تا او را بخنداند*

*به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به كوی او
سلام من رسان و گو
تو را من دوست می دارم
ولی افسوس چون مهتاب به روی بسترش لغزيد
يكی ابر سيه آمد كه روی ماه تابان را بپوشانيد*

*صبا را ديدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست مي دارم
ولی افسوس و صد افسوس
ز ابر تيره برقی جست
كه قاصد را ميان ره بسوزانيد
كنون وامانده از هر جا
دگر با خود كنم نجوا
يكی را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند*

www.beytoote.com

غنچه گل یاس

بوستان عصمت نبوی چشم به راه شکفتن غنچه دیگری است

بر شاخه گل یاس؛ همان یاسی که بر دامانش کوثر عصمت

جاری است و بر شاخسارش گل‏های امامت هویدا. اگرچه پیامبر

در مدینه حضور ندارند، امّا برای آمدن این میهمان لحظه ‏شماری می‏کنند.

چشم‏ها در انتظارند و ملایک جای جای خانه به خدمت ایستاده ‏اند.

بوی عطری بهشتی در فضای خانه زهرا می‏ پیچد و زینب

دختر علی بن ابی‏طالب، علیه السّلام، بانویی از جنس نور و زاده فاطمه زهرا علیهاالسلام ،

چشم به دنیا می‏ گشاید و عالم را به حضورش نوری تازه می‏ بخشد.

میلاد این نور تابان، گل خوشبویِ خاندان عصمت بر شیعیان و شیفتگان آن بانوی بزرگ مبارک باد.